دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی از ترس ایجاد ناامنی و شورش، جلوی اجرای قانون حجاب و عفاف را گرفت؛ اما جلوی فشار معیشت و هجوم گرانی و قطع برق و ... را نگرفت. وقتی شکم‌هایتان سیر و ایمانتان ضعیف باشد طرز فکرتان اینگونه می‌شود.
راستی این نوع نگاه به واقعیت‌ها چه پیامی‌برای جامعه در پیش دارد؟ معنی اش این نیست که تا شورش نکنید صدایتان به جایی نمی‌رسد؟ این تصمیم و تحلیل، خودش ضد امنیت ملی نیست؟
اساسا مجلسی که تصمیماتش علاوه بر شورای نگهبان، از سوی شورای عالی امنیت ملی، شورای عالی هماهنگی اقتصادی سران قوا، شورای عالی انقلاب فرهنگی، شورای عالی فضای مجازی و ... قابل تغییر باشد، بی خاصیت و هزینه بر نیست؟
قانون جدید حجاب اجرا نشود به اذعان رییس قوه قضا، قوانین قبل هم برای جلوگیری از ناهنجاری‌های اجتماعی کافی است؛ اما همان هم رها شده. چرا نوبت به اجرای احکام دین که می‌رسد مماشات و تساهل و رأفت باب می‌شود اما در برنامه ریزی‌ها و تصمیمات اقتصادی با مردم بی رحمانه و از سر جبر و فشار برخورد می‌گردد؟