گرسنه ای؛ اما نمی‌توانی غذا بخوری. تشنه‌‌‌ای نمی‌توانی آب بنوشی. هر حرفی را نمی‌توانی بزنی، هر جایی نمی‌توانی بروی و ... بعضی کارهایی که دلت می‌خواهد را برخلاف معمول، نمی‌توانی انجام بدهی و مجبوری که صبر کنی. چون برای خدا روزه گرفته ای.
در قاموس مفاهیم دین، صبر را به روزه معنا کرده اند: استعینوا بالصبر و الصلاة.
به عمر یک انسان و ماجراهای زندگی او نگاه کنید. انگار قرار نیست همه امور بر وفق مراد ما باشد. گاهی فراز و نشیب‌های زندگی طاقتمان را طاق می‌سازد و کاممان را تلخ می‌کند.
کمترین ویژگی روزه همین است که تو را برای روزهای سخت زندگی، آماده می‌سازد. یاد می‌گیری که صبر کنی و از دشواری‌ها و کمبودها و ناملایمات نهراسی.
یاد می‌گیری که سختی‌ها هم محدود است و دوره‌‌‌ای دارد و ساعت افطار بالاخره فرا می‌رسد و گر صبر کنی ز غوره حلوا سازی. الصبر مفتاح الفرج؛ این نیز بگذرد.