اشک آتش

یکی از دوستان که شخصیت فرهیخته و فعال فرهنگی و رسانه‌‌‌ای است امروز سفری کوتاه به قم داشت. تماس گرفت و گله کرد که چرا فعالان رسانه‌‌‌ای قم از دولت بابت تکمیل پروژه منوریل مطالبه گری نمی‌کنند. وجود این سازه نیمه کاره در پر ترددترین قسمت شهر مایه آبروریزی برای مسئولین قمی‌است. از قضا چند روز پیش هم دوستی که از آلمان برای سفری کوتاه به کشور بازگشته بود و کاری هم در قم داشت از این موضوع گلایه نمود.

برایشان توضیح دادم که در اواخر دولت احمدی نژاد عده‌‌‌ای گویا با هدایت یکی از متولیان وقت حرم مدعی شدند که ساخت این پروژه و عبور آن از کنار حرم، وهن جایگاه و شأن حرم است. آنها توانستند با اعمال نفوذ خود دو سالی این طرح را بخوابانند. بعد البته چند ماهی روی آن کار شد که دولت روحانی بر سر کار آمد. مدتی که گذشت مدیران جدید استانی مدعی شدند میخواهند به مناسبت دهه مبارک فجر پروژه منوریل قم را افتتاح کنند. حتی واگن‌ها را هم با تریلی به داخل شهر آوردند که یکهو به طور اتفاقی یا نمایشی، تریلی زیر یکی از پلهای خیابان ساحلی گیر کرد و یکی از واگن‌های منوریل آسیب دید. تصویرش را هم رسانه‌ها پخش کردند که ببینید فعلا نمیشود طرح را افتتاح کرد. این پروژه دیگر مسکوت ماند. بعد هم البته عده‌‌‌ای قلم دست گرفته و نوشتند که راه اندازی منوریل از نظر هزینه فایده نمی‌صرفد و نباید ساخته می‌شد! کسی نبود بپرسد که خب پس چرا میخواستید افتتاحش کنید؟ از آنجا که دولت روحانی اعتقادی به ساخت و ساز نداشت منوریل هم مثل پروژه فرودگاه قم در سلفچگان و مسکن مهر و ... تعطیل شد.

آقای رئیسی هم که روی کار آمد در سفر اول استانی به قم وعده تکمیل پروژه منوریل را داد که گویا مدیران میانی اصلا اعتنایی نکردند. در سفر دوم با مطالبه جمعی از مردم قم، ایشان قول مؤکدی برای تکمیل پروژه مذکور داد و شواهد هم نشان می‌داد که این بار زیر دستان وی مصمم به اجرای فرمان ایشان هستند که متأسفانه اجل مهلت نداد و این بزرگوار به جرگه شهدا پیوست. دولت پزشکیان هم که ادامه دولت روحانی است و شعاری جز دورهم نشینی و بگو بخند و تقسیم غنائم در پوشش وفاق ندارد و عملا یک قدم هم مملکت را جلو نبرده است.

کاش روزی برسد مجلس یا دستگاه قضا آنقدر قدرتمند باشند که اجازه سیاسی کاریبر سر طرحهای عمومی‌را نداده و مانع از تضییع حقوق مردم و هدر رفت بیت المال بشوند.