از همان وقت که موضوع کیک‌های آلوده مطرح شد و دشمن نشان داد می‌تواند روی چرخه غذایی کشور مانور بدهد باید می‌فهمیدیم جنگ بزرگ بیولوژیک را در پیش داریم که اگر می‌فهمیدیم و عرضه داشتیم امروز اینقدر در مقابله با کرونا دستپاچه نبودیم، یک روز حرف از تعطیلی کشور و یک روز دم از عادی شدن امور نمی‌زدیم. بیمارستان‌های ما با تجهیزات آماده و کامل به جنگ با کرونا می‌رفتند و کادر درمان ما از نظر روحی شرایط بهتری برای خدمت رسانی داشت. دچار کمبود اقلام بهداشتی نمی‌شدیم و ...
در عین حال که مدیریت روانی این مساله، چالش جدی مسئولان کشور بوده و هست؛ اما به نظر نمی‌رسد شنبه آینده پایان ماجرای کرونا در ایران باشد. تعطیلی در بعضی استان‌ها ادامه خواهد داشت.
بماند که همین مدت اندک هم ضربات جبران ناپذیری بر پیکر اقتصاد کشور وارد شد که آثار آن را اندکی بعد با افزایش قیمت‌های ارز و طلا به منظور جبران کسری بودجه خواهیم دید. این جمله دیگر این روزها حسابی کلیشه‌‌‌ای شده است که مهمتر از مدیریت بحران، بحران مدیریت است. استراژی مشخص مملکت در مواجهه با کرونا و آسیب‌های مشابه احتمالی چیست؟