از دهه هشاد شروع به وبلاگ نویسی کردم. آن وقع البته شبکه‌های مجازی وجود نداشت و دور دور وبلاگ نویسی بود. در فضای بلاگفا فعالیت داشتم. یکبار دادگاه ویژه روحانیت قم زحمت کشید و وبلاگ مرا بست. این اقدام البته مغایر قانون بود. آنها به مطلب طنزی پیرامون بازداشت طلبه سیرجانی انتقاد داشتند که من هم حذفش کردم. بر اساس قانون، اگر مطلبی با تذکر مرجع قانونی از سایت یا وبلاگ حذف شود نباید کل وبلاگ فیلتر شود.
بلافاصله با توجه به پشتیبان گیری وبلاگ که از قبل انجام داده بودم وبلاگ جدید را باز هم در فضای بلاگفا فعال نمودم. دادگاه ویژه البته ناراحت شد که توجهی نکردم. مدتی نگذشت که شرکت بلاگفا به بهانه تکمیل ظرفیت سرورهایش شروع به حذف مطالبی از همه وبلاگها نمود. با این وضع دیگر از بلاگفا خارج شده و در فضای بیان (بلاگ) به ادامه فعالیت پرداختم.
با فراگیر شدن شبکه‌های مجازی دیگر وبلاگها رنگ باختند ولی من همچنان در این محیط باقی ماندم. با اصرار دوستان، دو سالی در اینستاگرام هم فعال شدم که لااقل در حوزه استانی تأثیرگذار بود. یکی دوباری هم اینستا به خاطر مطالبی پیرامون حاج قاسم و شهدای مدافع حرم صفحه مرا بست که با تلاش یکی از دوستان آشنا به امور فنی اینستا دوباره بالا آمد. با آغاز اغتشاش مهسا و فتنه فواحش که منجر به فیلتر اینستا شد فیلترشکن نصب نکردم و صفحه‌‌‌ای که نزدیک به شش هزار دنباله کننده داشت را رها نموده و تمرکزم را در همین وبلاگ قرار دادم.
دو شب پیش به طور ناگهانی صفحه وبلاگ از دسترس خارج شد. اولش گمان کردم که شاید به خاطر بعضی مطالب منتشر شده باشد. عهد کردم اگر چنین بود با نصب فیلترشکن دوباره به اینستا برگشته و دیگر از محیطهای داخلی استفاده نکنم. ساعاتی بعد متوجه شدم که کل شرکت بیان دچار مشکل شده و همه وبلاگهای تابعه از دسترس خارج شده اند. بعد از حدود بیست ساعت بالاخر وبلاگ بالا آمد و در دسترس قرار گرفت شکر خدا.
از جمله دلایلی که باعث شد از وبلاگ نویسی دست برندارم قابلیت آرشیو و جستجوی در اینترنت است که مطالب قدیمی‌وبلاگ را هم سهل الوصول ساخته و در اختیار علاقمندان قرار میدهد. بارها در قسمت مدیریت وبلاگ و بخش آمارهای بازدید متوجه این موضوع شده ام و به خصوص از اینکه بعضی مطالب قدیمی‌پیرامون شهدا مورد توجه جستجوگری قرار گرفته خوشحال شدم.