عجب چیزی بود این کتاب، چه حظی بردم. دم نویسنده اش گرم. دم آن که این نویسنده را برای پرداخت این سوژه انتخاب کرد گرم. دم انتخاب کننده سوژه گرم. یک وقتهایی از آن چه که باید در عرصه هنر و فرهنگ و قلم مورد توجه قرار دهیم غافلیم. یک وقتهایی سوژه خوبی انتخاب می‌کنیم اما می‌دهیمش دست کسی که این کاره نیست، تخصص و تعهد لازم را ندارد، گند می‌زند به سوژه و می‌رود. سعید تشکری، ادامه نادر ابراهیمی‌و جلال آل احمد است. آدم با خواندن کارهایش سر ذوق می‌آید و دلش به شوق می‌افتد. اوسنه یعنی افسانه. نویسنده مشهدی است و علاوه بر قلم توانا بر زبان و تاریخ مشهد هم مسلط است و البته تاریخ و فرهنگ ایران. دل و قلمی‌سوخته دارد و هنرش را مثل استاد فرشچیان، در خدمت به مکتب و باورهای دینی درآورده است. اوسنه گوهرشاد به موضوع واقعه گوهرشاد و بخشی از جنایتهای رضاخان می‌پردازد. او البته تاریخچه‌‌‌ای از جایگاه و منزلت گوهرشاد بانو در عصر تیموریان گورکانی بر زبان جذاب و فانتزی رمان جاری می‌سازد. از امینه خانم و خیانت پاکروانها که متأسفانه یک جورهایی با امیرکبیر پرافتخارمان نسبت خونی دارند هم به ظرافت و جذاب سخن می‌گوید و البته یاد شیخ بهلول قهرمان را زنده نگاه می‌دارد. این کتاب را آستان قدس بارها منتشر کرده و با استقبال خوانندگان مواجه شده است.
از آن کارهایی که هم باید خواند و هم به دوستان خوب، هدیه داد.